Pojęcie przysposobienia dzieci jest zamiennie używane z adopcją. Oznacza to, że między rodzicami przysposabiającymi, a przysposobionym powstaje taka relacja, jak w przypadku więzi biologicznych. Przysposabiającym może być osoba spokrewniona z dzieckiem lub zupełnie obca. Różnorodne wydarzenia życiowe mogą niekiedy doprowadzić do konieczności przysposobienie. Tak chociażby jest w przypadku śmierci biologicznych rodziców. Wówczas ktoś z rodziny może podjąć się chęci adoptowania dziecka stającego się nagle sierotą. Dla dziecka jest to sytuacja trudna i z pewnością wnika w jego rozwój, poczucie wartości oraz bezpieczeństwa. Dlatego przysposobienie jest sposobem na przywrócenie mu stabilizacji życiowej. W sytuacji, w której dziecko jest sierotą, proces adopcyjny może się rozpocząć w chwili śmierci jego rodziców. Inaczej jest w przypadku dzieci, których rodzice biologiczni żyją, ale z różnych względów nie są w stanie sprawować nad nimi opieki. Jeśli rodzice biologiczni nie mają odebranych praw rodzicielskich, proces adopcyjny, który i tak jest długi, jeszcze się wydłuża. Sąd musi najpierw im prawa rodzicielskie odebrać. Rodzice adopcyjni przechodzą przez żmudne procedury sprawdzające ich jako dobrych opiekunów. Trzeba mieć pewność, że dziecko trafi w dobre ręce do ludzi, którzy zapewnią mu optymalne warunki do rozwoju, otoczą miłością i stworzą bezpieczny dom.
Adopcja w Polsce. Jak wygląda ten proces?
Krótszą procedurę adopcyjną przejść muszą osoby, które są macochą i ojczymem dla przysposabiającego. Musi się to jednak odbyć zgodnie z prawem. Rodzic biologiczny, jeśli ma prawa rodzicielskie może nie wyrazić na to zgody. Szczegółowe informacje dotyczące tematu przysposobienie dziecka zawarte są na stronie cuk.pl. Osoby zainteresowane powinny najpierw wnikliwie zapoznać się z polskimi przepisami w kwestii adopcji, aby wiedzieć jaka czeka ich droga do zostania rodzicem. Oznacza to złożenie odpowiedniej dokumentacji i przejście przez wszystkie etapy proceduralne, aby dotrzeć do upragnionego celu.